پینک فلوید (به انگلیسی: Pink Floyd) یکی از مشهورترین و خلاقترین گروههای موسیقی راک انگلیسی و از پیشگامان موسیقی پراگرسیو راک و سایکدلیک راک بود که از سال ۱۹۶۵ به رهبری سید برِت، نوازنده گیتار، شروع به کار کرد و در دهه ۷۰ میلادی به اوج شهرت خود رسید. دیگر اعضای گروه راجر واترز (گیتار بیس)، ریک رایت (کیبورد) و نیک میسن (درام) بودند. سید برت در سال ۱۹۶۸ به دلیل عوارض ناشی از سؤمصرف الاسدی و ناتوانی در حضور مؤثر در اجراهای زنده (و حتی در استودیو) عملاً از گروه کنار گذاشته شد و دیوید گیلمور که گیتاریست توانمندی بود جایش را گرفت.
در سال ۱۹۷۳ پینک فلوید با آلبوم نیمهٔ تاریک ماه توانست خود را در ایالات متحده آمریکا نیز به فوقستاره موسیقی تبدیل کند.[۱] ریچارد رایت نوازده ی کیبورد در سال ۱۹۷۹ گروه را ترک کرد. در سال ۱۹۸۵ هم راجر واتِرز که پس از سید برت نقش اصلی در آهنگسازی و سرودن اشعار پینک فلوید را بر عهده داشت، به دلیل اختلاف با اعضای گروه از آنها جدا شد.
بارزترین ویژگی های پینک فلوید عبارت بود از استفاده شان از اشعار فلسفی، تجربیات صوتی و اجراهای زنده ی پیچیده.
پینک فلوید در سال ۱۹۹۶ به تالار مشاهیر راک اند رول راه یافت. آثار این گروه حدود ۲۵۰ میلیون نسخه در سراسر جهان فروش داشته است و جزو پرفروش ترین هنرمندان موسیقی در دنیا به شمار می رود. [۱]
تاریخچه گروه
شکل گیری و سال های ابتدایی (۱۹۶۵ تا ۱۹۶۸)
پینک فلوید از یک گروه راک قدیمیتر که در سال ۱۹۶۵ تشکیل شده بود، و در دورههای مختلف با نامهای سیگما۶، مگادثز، آرکیتکچرال ابدبز، اسکریمینگ ابدبز، و به بیان سادهتر ابدبز خوانده میشدند، به وجود آمد. وقتی گروه از هم پاشیده شد بعضی از اعضای گروه، گیتاریستها باب کلوز و راجر واترز، درامر نیک میسن و نوازندهٔ پیانو و ارگ ریچارد رایت، گروه جدیدی به نام «تی سِت» تشکیل دادند. بعد از یک دوره کوتاه که کریس دنیس خواننده گروه، رهبری گروه را به عهده داشت، سید برت به عنوان خواننده و گیتاریست به گروه پیوست و واترز بیسیست گروه شد.
وقتی اعضای گروه فهمیدند نام گروه دیگری نیز «تی سِت» میباشد، سید برت نام «آوای پینک فلوید» را پیشنهاد کرد که از اسم دو موزیسین بلوز پینک اندرسون و فلوید کانسل مشتق شده بود. تا مدتی پس از این، اعضای گروه برای انتخاب اسم بین «تی سِت» و «آوای پینک فلوید» مردد بودند که در نهایت «پینک فلوید» انتخاب شد.
نظرات شما عزیزان: