تو
تجلی ملکوت
و
اکسیر عشق
در زمین
برایم بودی !!!
چرا که هنوز
وقتی
پس از سالها
نام بلند تو را
زمزمه میکنم
دیگر
تند باد حوادث
و گردابهای روزگار
نمیتوانند
مرا به کام خویش کشند !!!
آری مهربانم
دیرگاهیست که
به اعتبار
نام بلند تو زنده ام !!!
آنگاه که
هر غروب
می آیی !!!
دمی
مهمان اشکهایم میشوی !!!
و
در جان
واژه هایم
گل میکنی !!!
نظرات شما عزیزان: